Tabi ki yüzde sıfır.
Artık ben de bir dikiş makinesi alayım dedim ve dikiş üzerine yazan çok güzel bloglara daldım bir anda. Etkileşimlerde bulunabilmek adına hemen blog açtım, bi yerden başlamak lazım.
Herkes makinesini almış, yıllardır çalışıyor. Kimisi çok memnun, kimisi keşke şunu alaydım daha iyi olurdu diyor. Kimisi nasip kısmet bu işler diyor.
Benim annemde eski dericilerden, dolayısıyla "anne hangisini alayım?" diye sorunca, zaman değişti, çok farklı makinalar var diyor. Tabi ki kendisi geçmişte deri diktiği için ev tipi makinaları işe yaramaz olarak görüyor. Fakat itiraf etmeden de geçemiyor, "yazı yazanları varmış, bilgisayarlı.." :-)
Benim için önemli olan, hep söylüyorum, sessiz olması.
Dikişe bu kadar "geç" merak salmamda en büyük etken tabi ki, annemin ev tipi Brother makinasının sesi. Kocaman bir atölyedeymişiz gibi çok ses yapıyor ve annem çalışırken yanına gitmek bir işkence. Makine başındaki için nasıl bir duygudur kim bilir.. Ama belki de sevince katlanıyorsun herbirşeyine.
Yeni başlayanlar için makinayı ne amaçla kullanacaklarını soruyorlar bir de, fit oluyorum, tabi ki dikmek için :-), daha hiç bir şey dikmemiş biri neyi dikeceğini nerden bilebilir?
1-) Sessiz olsun.
En sessiz makina çalışmayan makine mi gerçekten :-(
2-) Her türlü kumaşı kolaylıkla dikebilsin.
Yani bende tutup bir anda yorgan dikmeyi düşünmüyorum. Bi bakmışssın deri ceket, yorgan dikiyorum, desem de inanma.
3-) Yazı yazsın.
Yani sonuçta diktiğim şeylerin kenarına imza tarzı ismimi yazıyım nolcak, ne kaybederim. :-P
4-) Overlock ayağı olsun.
Böyle bir şeyler duydum. Overlock makinası gibi olmasada kaliteli sürfileler yapan makinalar varmış.
Bu gibi şeyler. Ben bu yazıyı buraya yazıyım da gün gelip okuyunca vah gülüm, sen nerde yaşıyon gibi kendime hayıflanmalar yapıyım.
Bir de sormam gereken en önemli sorular: (dersini iyi çalışmış gibi yaz kızım)
- Dakikada geçtiği iğne vuruşuymuş.
- Kaç adımda ilik açıyor oluşuymuş.
